Sosyal medyada çabucak her gün haber olan köpek ataklarıyla ilgili yorumda bulunan Yeni Şafak müellifi İsmail Kılıçarslan, “ölümcül tehlike”ye karşı önemli önlemler alma davetinde bulundu.
“KÖPEK ŞİDDETİ GALERİSİ”
İnternette rastgele bir arama motoruna “köpeklerin saldırdığı çocuk” yazmayı deneyin lütfen. Yazın ve içiniz elverirse, insanlığınız kaldırırsa haberlerin manzaralarını de izleyin. Hayatını kaybeden çocuklarımız-dan yüzüne kırk dikiş atılanına, köpek saldırısı yüzünden artık hayatına engelli formda devam etmek zorunda olanından günlerce ağır bakımda hayat gayreti verenine kadar inanılmaz bir “köpek şiddeti galerisi” ile karşılaşacaksınız.
Hiçbir mevzuyu “düşük tansiyonda” ve “aklıselim” ile tartışmaya yanaşmayan hoş ülkemizde “sokak köpeklerinin ürettiği şiddet” konusunda da karpuz üzere ortamızdan ikiye bölündük. Sağlıklı bir sonuç elde edebilmek için sağlıklı bir tartışma yürütmemiz gerekiyor bu konuda lakin asla bu türlü bir vasata, bu türlü bir tabana ilerleyemiyoruz.
“ÖLÜMCÜL TEHLİKE”
Hâlbuki şuralarından konuşabiliriz bu sıkıntıyı bence:
. Sokak köpeklerinin, özellikle bir ortaya geldiklerinde oluşturduğu tehlikeyi lakin “ölümcül” olarak nitelendirebiliriz.
HAYAT HAKKINI TEHDİT
Çocuklarımızın, yetişkinlerimizin, insanlarımızın hayat hakkını tehdit eden bu durum köpekleri öldürmeden, onların ömür haklarını ellerinden almadan, onları yok etmeden bir tahlile kavuşturulabilir.
MAMA LOBİSİNİN ÇIKARI
. Sokak köpeklerinin oluşturduğu tehlike ile uğraş etmeye çalışan insanların bu uğraştan elde etmek isteyecekleri bir “maddi karşılık” yoktur. Lakin, güya Türkiye’deki bütün sokak köpeklerinin itlaf edilmesini savunanlar varmış üzere “sokak köpeklerinin hayat hakkı” diye bir zırvayı dolanıma sokak “mama lobisi”nin bu işten devasa bir kâr beklentisi, dehşetli bir ekonomik çıkarı vardır.
PATOLOJİK SORUN
. İnsanı sevmeden, onun ömür hakkına hürmet duymadan, insanın güvenliğine dair bir önlem almadan “hayvansever” olmak olsa olsa patolojik bir olgudur ve bu konuda ihtisas yapan tabiplerin bahsidir. Devasa bir toplumsal probleme dönüşen “sokak köpekleri sorunu” bu patoloji ile uzlaşmaya çabalayarak çözülemez.
Valla hiç kimse kusura bakmasın. Yazının tam bu noktasında bu problem hakkında yazan çabucak herkesin maruz kaldığı “söyletme faşizminin” dehşetiyle ne kadar da hayvansever biri olduğumu falan anlatarak hiç kimseyi ikna etmek zorunda hissetmiyorum kendimi. Zira sokak köpekleri meselesinin “hayvanseverlik” ile uzaktan yakından bir ilgisini göremiyorum da kuramıyorum da.
HAYVANSEVERLİKLE İLGİSİ NE?
Bakınız, son derece kolay, son derece net bir sorun var ortada: Sokak köpekleri insan öldürüyor. Bunun hayvanseverlikle ilgisi nedir?
Sokakta yaşayan hayvancağızlara şiddet uygulayan insanları tespit etmek, onları ilgili makamlara şikâyet etmek, bu süreci takip etmek tam bir hayvanseverliktir mesela. Veya ekonomileri devasa boyutlara ulaşan ve hayvanlarla hiçbir ilgileri olmayan mama lobilerinden uzak durup hayvancağızları ferdi eforlarla doyurmak, koruyup gözetmek hayvanseverliktir mesela.
NE YAPMALI?
Peki lakin ne yapılmalı, nasıl yapılmalı da bu sokak köpekleri sorunu ortadan kaldırılmalı? Sorumuz bu.
İstersek karşılığı şu kadar kolay olabilir: Sokak köpeklerini “asgari ömür kurallarının sağlanacağı” inançlı ve muhafazalı alanlarda toplamak. Bu alanları yalnızca devletin değil, hayvansever vatandaşların da denetleyebileceği hale getirmek. Mama lobilerini de bu alanlardan uzak tutmak.
Yapılabilir mi? Elbette ve mutlaka. Yapılmalı mı? Elbette ve muhakkak.
Fakat evvel bunu “konuşabilecek” bir vasat bulmamız lazım toplumsal manada. Diğer türlüsü tekrar imkânsız.
